Szanowni Pacjenci, ze względu na sytuację epidemiologiczną oraz w trosce o bezpieczeństwo Państwa i nasze, zapraszamy do kontaktu w ramach telemedycyny (telefonicznie lub email).

Zerwanie przyczepu dalszego bicepsa

Zerwanie przyczepu dalszego bicepsa

Zerwanie przyczepu dystalnego bicepsa to poważna kontuzja, która występuje, gdy dochodzi do oderwania mięśnia bicepsa od kości w okolicy łokcia. Kontuzja ta może znacząco wpłynąć na siłę oraz zakres ruchu ręki, a także na codzienną sprawność. Na szczęście współczesna ortopedia oferuje skuteczne metody leczenia tego urazu, w tym rekonstrukcję z użyciem nowoczesnych technik, takich jak system Arthrex.

Objawy i diagnostyka zerwania przyczepu dystalnego bicepsa

Zerwanie przyczepu dystalnego bicepsa najczęściej pojawia się w wyniku nagłego obciążenia na mięsień, szczególnie podczas aktywności fizycznych związanych z podnoszeniem ciężarów. Do głównych objawów zerwania zaliczamy:

  • Nagły, ostry ból w okolicy łokcia.
  • Obrzęk i siniak w okolicy przedramienia.
  • Osłabienie siły mięśniowej w ramieniu.
  • Uczucie „przeskoku” mięśnia lub deformacja bicepsa („ramię Popeye’a”).

W celu postawienia diagnozy ortopeda wykonuje badanie kliniczne, a następnie zleca badania obrazowe, takie jak USG lub rezonans magnetyczny (MRI), które pozwalają ocenić zakres uszkodzenia.

Leczenie – rekonstrukcja przyczepu dystalnego bicepsa

Zerwanie przyczepu dystalnego bicepsa najczęściej wymaga leczenia operacyjnego, aby przywrócić pełną funkcję ręki. Istnieją różne metody operacyjne, a jedną z najbardziej nowoczesnych i skutecznych jest zastosowanie systemu Arthrex, który umożliwia precyzyjną rekonstrukcję ścięgna.

Metody rekonstrukcji – technika inlay i onlay

Rekonstrukcja przyczepu dystalnego bicepsa z użyciem systemu Arthrex może odbywać się na dwa sposoby: metodą inlay oraz onlay.

  • Metoda inlay polega na mocowaniu ścięgna wewnątrz kanału kostnego (głębsza stabilizacja). Ścięgno jest umieszczane w kości, co pozwala na szybkie i stabilne zespolenie z kością.
  • Metoda onlay opiera się na zewnętrznym mocowaniu ścięgna, bez głębokiego osadzania w kości. Ścięgno jest przyczepiane do powierzchni kości, co umożliwia jego prawidłowe ustawienie i stabilizację.

System Arthrex oferuje specjalistyczne implanty, jak np. korki biowchłanialne, które pomagają przytwierdzić ścięgno do kości, jednocześnie minimalizując ryzyko komplikacji. Nowoczesne narzędzia Arthrex pozwalają na mało inwazyjną operację, co oznacza mniejsze ryzyko infekcji i szybszą rekonwalescencję.

Rehabilitacja po operacji

Rehabilitacja po rekonstrukcji przyczepu dystalnego bicepsa odgrywa kluczową rolę w powrocie do pełnej sprawności. Proces rehabilitacji można podzielić na kilka etapów:

  1. Faza unieruchomienia (0-4 tygodnie): Po operacji ramię zostaje unieruchomione w temblaku, aby zapewnić prawidłowe gojenie się ścięgna. W tym czasie pacjent powinien unikać ruchów, które mogłyby obciążyć operowane ścięgno.
  2. Faza wczesnej mobilizacji (4-6 tygodni): Wprowadzane są pierwsze ćwiczenia ruchowe, które mają na celu przywrócenie zakresu ruchu w łokciu, ale bez obciążania mięśnia bicepsa. Rehabilitant monitoruje postępy pacjenta i dostosowuje plan terapii.
  3. Faza wzmacniania (6-12 tygodni): Pacjent zaczyna wykonywać ćwiczenia wzmacniające, które stopniowo zwiększają siłę mięśniową bicepsa i innych mięśni w okolicy ramienia. Ćwiczenia odbywają się pod kontrolą fizjoterapeuty, aby uniknąć przeciążeń.
  4. Powrót do pełnej aktywności (po 12 tygodniach): Po około 3 miesiącach pacjent może stopniowo wracać do pełnej aktywności fizycznej, w tym do podnoszenia ciężarów oraz innych czynności wymagających siły bicepsa.

Podsumowanie

Zerwanie przyczepu dystalnego bicepsa to poważny uraz, który wymaga specjalistycznego leczenia operacyjnego. Nowoczesne metody rekonstrukcji z użyciem systemu Arthrex, takie jak techniki inlay i onlay, oferują skuteczne i trwałe rozwiązania. Ważnym elementem leczenia jest rehabilitacja, która pozwala pacjentowi wrócić do pełnej sprawności. W przypadku podejrzenia zerwania przyczepu bicepsa, należy jak najszybciej skonsultować się z ortopedą, aby zaplanować odpowiednie leczenie.

Źródła:

  1. Baker, B. E., Bierwagen, D., & Cote, M. (2018). Distal biceps tendon repair techniques: A systematic review. Journal of Shoulder and Elbow Surgery, 27(4), 811-819.
  2. Arthrex. (2020). Distal Biceps Tendon Repair. Arthrex.com.
  3. Safran, M. R., & Graham, S. M. (2002). Distal biceps tendon ruptures: Evaluation and treatment. Journal of the American Academy of Orthopaedic Surgeons, 10(2), 97-106.