Zespół Guyon’a
Definicja
Jest to neuropatia uciskowa nerwu łokciowego. Do ucisku dochodzi w tzw. kanale Guyon’a czyli wąskiej przestrzeni na poziomie nadgarstka pomiędzy haczykiem kości haczykowatej, więzadłem poprzecznym nadgarstka i kością grochowatą. Nerw łokciowy wewnątrz kanału dzieli się na dwie gałęzie powierzchowną i głęboką. Pierwsza z nich unerwia mięsień dłoniowy krótki oraz skórę palców (część IV i V). Druga natomiast mięśnie kłębika, mięśnie międzykostne, 3 i 4 mięsień glistowaty, mięsień przywodziciel kciuka i część zginacza krótkiego kciuka.
Pierwszymi objawami są lekkie zaburzenia czucia kłębika, palca V i części łokciowej palca IV. Mrowienia i drętwienia nasilają się głównie nocą, z biegiem czasu pogłębiają się, wywołując ból palców.
Chorzy zgłaszają postępującą utratę zręczności ręki oraz zanik mięśni. Osłabiony jest chwyt szczypcowy (między palcem wskazującym i kciukiem).
Aby upewnić się co do słuszności rozpoznania często wykonuje się badania dodatkowe jak EMG, USG, RTG jeśli podejrzewa się przyczynę kostną zespołu. Jest to bardzo ważne aby zróżnicować zespół kanału Guyona od zespołu kanału nadgarstka, chociaż obie patologie mogą również występować jednoczasowo.
W początkowym etapie bywa skuteczne leczenie zachowawcze polegające na przyjmowaniu preparatów z vit. B6 oraz iniekcji z kortykosteroidów do kanału nadgarstka czy też fizjoterapii oraz stosowania na noc specjalnych ortez.
W przypadku niepowodzenia leczenia zachowawczego stosuje się leczenie operacyjne
Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym, regionalnym bądź ogólnym. Operowana kończyna pozostaje w niedokrwieniu. Po przygotowaniu pola operacyjnego ortopeda wykonuje niewielkie nacięcie promieniowo w stosunku do haczyka kości haczykowatej. Odsłania się więzadło poprzeczne nadgarstka po czym przecina się je. Wykonuje się inspekcję struktur kanału upewniając się o odbarczeniu obydwu gałęzi nerwu. Następnie po wypłukaniu zaszywa się ranę.
Najszybciej po zabiegu ustępuje napadowy ból nocny oraz parestezje. Najdłużej utrzymuje się osłabienie siły mięśni, jeśli proces chorobowy trwał długo. Tkliwość palpacyjna blizny może utrzymywać się przez wiele tygodni.