Przykurcz Dupuytrena (przykurcz rozcięgna dłoniowego)
Jest to postępująca choroba polegająca na bliznowatym rozroście tkanki fibroblastycznej w efekcie powodująca bliznowacenie rozcięgna dłoniowego z następczym przykurczem palców.
Etiologia choroby pozostaje nadal nieznana.
Etapy choroby dzieli się na 3 fazy oraz 4 stadia w zależności od zaawansowania przykurczu.
Progresuje z różną szybkością. Najczęściej przykurcz palca pojawia się po 6 miesiącach od rozpoczęcia choroby. Częściej występuje u mężczyzn w 5 dekadzie życia. Najczęściej zajęty jest IV i V palec ale może dotyczyć całej dłoni.
Długotrwałe zaniechanie leczenia prowadzi do przykurczów stawów, zwężenia ręki, zaciągania skóry z możliwymi ubytkami skóry powierzchni dłoniowej ręki, ograniczenia ruchomości palców oraz zaburzeń czucia.
Leczenie nieoperacyjne jest mało skuteczne. Zaliczyć do niego można terapię lekiem Xiapex na bazie kolagenozy otrzymywanej z hodowli clostridium histolyticum. Polega na wstrzyknięciu leku w pasmo bliznowate. Po 24h wykonuje się wyprostowanie palca, celem rozerwania pasma bliznowatego. Minusem takiego sposobu leczenia jest możliwość jednorazowego leczenia tylko jednego pasma, w razie niezadowalającego efektu po pierwszym wstrzyknięciu, kolejne można wykonać po 4 tygodniach. Maksymalnie 3 ostrzyknięcia jednego pasma. Poszczególne pasma należy ostrzykiwać pojedynczo.
Skuteczniejszą metodą jest leczenie operacyjne. Im mniej zaawansowany jest proces chorobowy tym leczenie zabiegowe jest prostsze i mniej rozległe. Niemniej należy mieć świadomość, że obie formy leczenia mają jedynie działanie objawowe. W przebiegu choroby w późniejszym może dochodzić do bliznowacenia pasm dotychczas nie zajętych procesem w późniejszym terminie.
Istnieje kilka metod leczenia operacyjnego przykurczu Dupuytrena. Do najskuteczniejszych należy otwarta fasciektomia. Odbywa się w znieczuleniu regionalnym bądź ogólnym. Operowana kończyna pozostaje w niedokrwieniu. Po przygotowaniu pola operacyjnego ortopeda wykonuje cięcie nad bliznowato zmienionym rozcięgnem wg met. Brunera – linia cięcia przypomina „błyskawicę”. Zapobiega to w okresie gojenia powstawaniu bliznowego przykurczu palca. Dostęp operacyjny zależny jest od lokalizacji oraz stopnia zaawansowania choroby. Następnie lekarz z uwagą i ostrożnością odpreparowuje bliznowate rozcięgno od skóry oraz otaczających tkanek, zwracając szczególną uwagę aby nie uszkodzić nerwów i naczyń palcowych oraz leżących głębiej ścięgien. Po odpreparowaniu bliznowata tkanka jest usuwana. Operację kończy płukanie i zaszycie rany. Niekiedy ze względu na zaawansowanie przykurczu konieczne jest wykonanie plastyki skóry do czego również przydatne jest prowadzenie cięć wg met. Brunera.
Na rękę zakładany jest opatrunek uciskowy.