Zespół de Quervaina
To zapalenie pochewek ścięgnistych I przedziału prostowników w obrębie nadgarstka. Procesem chorobowym objęte jest ścięgno m. prostownika krótkiego kciuka i odwodziciela długiego kciuka. Objawia się bólem po stronie promieniowej (od strony kciuka) nadgarstka podczas próby podniesienia kciuka. Najczęściej spowodowany jest zmianami przeciążeniowymi – młode matki dźwigające niemowlęta, kucharki dźwigające ciężkie garnki, tenisiści, muzycy, osoby piszące dużo smsów. Niekiedy budowa anatomiczna – bardziej wydatny wyrostek rylcowaty kości promieniowej, może predysponować do tej choroby.
Leczenie polega na odciążaniu nadgarstka i unikaniu wszelkich czynności powodujących przeciążenie ścięgien. Dobry efekt przynosi zastosowanie ortezy odwodzącej kciuk na ok 2 tygodnie, połączone z zastosowaniem NLPZ oraz zabiegi fizykalne.
W razie utrzymywania się objawów można zastosować ostrzyknięcie okolicy PRP (platalet rich plasma- osocza bogatopłytkowego). PRP stanowi kompleks składników leczniczych krwi chorego. Zabieg wykonywany jest w trybie ambulatoryjnym, w gabinecie zabiegowym pobierana jest krew chorego, po obróbce laboratoryjnej i odpowiednim zagęszczeniu składników naprawczych naszej własnej krwi jest ona nam wstrzykiwana do chorego przyczepu mięśnia, celem jego leczenia. Zabieg ten trwa zazwyczaj około 60-90 minut. Wielką zaletą PRP jest jego biologiczne działanie zasobami własnego organizmu. Podanie PRP stymuluje gojenie się entezopatii bez powikłań ogólnoustrojowych.
Dobre wyniki daje tutaj również wstrzyknięcie do pochewki ścięgien preparatu sterydowego.
W przypadku niepowodzenia leczenia zachowawczego pozostaje leczenie operacyjne.
Zabieg odbywa się w znieczuleniu regionalnym lub ogólnym. Kończyna pozostaje w niedokrwieniu. Po przygotowaniu pola operacyjnego ortopeda wykonuje cięcie po promieniowej stronie wyrostka rylcowatego kości promieniowej. Odsłania pochewkę ścięgnistą otaczającą przedział po czym przecina ją w Z. Następnie uwalnia ścięgna z ewentualnych zrostów pozapalnych. Wykonuje płukanie rany. W zależności od napięcia tkanek troczek jest rekonstruowany z wydłużeniem – plastyka Z, bądź pozostawiany bez zamknięcia. Warstwowe zamknięcie rany. Opatrunek jałowy.